جلوه امام حسن علیه السلام
 
 پیامبراکرم(ص) فرمود: «لوکان العقل رجلاً لکان الحسن» اگر قرار بود عقل به صورت انسانی مجسم شود، همانا به صورت حسن(ع) جلوه می کرد.
 خنده های صبح دم نیمه رمضان سال سوم هجرت شاهد تولد نوزادی بود که شبیه ترین مردم به پیامبراکرم(ص) و عقلی مجسم، یعنی امام حسن مجتبی(ع) بود.
 امام حسن(ع) از پدری همچون علی مرتضی و در دامان مادری شایسته همچون زهرای اطهر متولد گردید و در مکتب نبوی تربیت یافت و برای پذیرفتن مسؤولیت خطیر رهبری امت آماده شد.
 مژده ولادت امام حسن(ع) به گوش پیامبر رسید، به خانه دخترش آمد و فرمود فرزند من را بیاورید هنگامی که نوزاد را به آغوش رسول خدا سپردند با لبخندی پذیرای نوزاد شد و فرمود خدایا این کودک، پسر من است، من او را دوست دارم، او را دوست بدار و نیز هرکس که او را دوست می دارد، دوست بدار. و بارها می فرمود: محبوبترین افراد از خاندانم نزد من، حسن و حسین است.
 «تو بزرگوار، پسر بزرگوار و برادربزرگواری، تو امام، پسر امام و برادر امامی، تو حجت خدا، پسر حجت خدا و پدر حجت های خدایی ...» و یا می فرمود: او (امام حسن(ع)) سرور جوانان اهل بهشت است و حجت خدا در میان امت، فرمان او، فرمان من و گفتارش، گفتار من است. هرکس او را پیروی کند مرا پیروی کرده و هرکس او را نافرمانی کند، مرا نافرمانی کرده است. شواهد زیادی موجود است که پیامبر اکرم(ص) اهتمام زیادی داشت تا مبانی و اصولی را که برای تشکیل جامعه ای بر مبنای بینش اعتقادی لازم و ضروری است از طریق امام حسن(ع) به امت خویش انتقال دهد و ضمانت های کافی برای نفوذناپذیری جامعه اسلامی و بازداشت و جدان عمومی امت از هرگونه تفرقه بر اثر تحریف ایجاد نماید.
 براین اساس پیامبر اکرم(ص) بارها و به صورت علنی، جملاتی در تأییدامام حسن(ع) و امام حسین(ع) می فرمود و در عمل با مشاهده آن دو ـ حتی سخنان خویش را قطع می کرد و از منبر پایین می آمد و آن دو را در آغوش می گرفت، می بوسید و می فرمود: محبوبترین افراد از خاندانم نزد من، حسن و حسین هستند.
 این رفتار پیامبر اکرم(ص) که به بصیرت آینده امت را پیش بینی می نمود، موجب می شد تا در وجدان امت اسلامی جای شک و شبهه ای باقی نماند و رهبری امت از طریق امام علی(ع) و فرزندانش تثبیت گردد. میلاد مسعود خورشید درخشان امامت در کانون عصمت و طهارت برعموم مسلمانان مبارک باد.